Henk Werner (1931-2017) is in Harlingen geboren. Hij voelde zich een echte tekenaar, werkte meestal in zwart/wit en had daarbij een voorkeur voor het landschap en de menselijke figuur. Henk tekende al vanaf zijn derde jaar, meestal liggend op zijn buik onder het kruis van de eettafel. Zijn vader had hem daar een paard leren tekenen. Hij tekende toen altijd paarden en dan speciaal dat van de melkboer, die elke dag door het straatje kwam. "Je moet beginnen met de kop: anders lukt het niet. Jij begint altijd met de buik". Dat was zijn eerste tekenles. Daarna heeft hij nooit meer getekend. Later, als jongen van zo'n jaar of 14, 15, de oorlog was net voorbij, ging hij op zijn moeders fiets de stad uit om langs de zeedijk oude vissershuisjes te tekenen. Toen hij daarna wat meer zelfvertrouwen had gekregen, trok hij de stad in om daar de kleurrijke hoekjes te tekenen, oude huisjes, de havens en de rommelige achterbuurtjes. Jaren later kampeerde Henk met het gezin veel op Terschelling. Van tekenen kwam niet veel in die tijd. Toen de kinderen niet meer mee gingen trokken Henk en zijn vrouw meestal met een tentje naar Frankrijk waar doorgaans de westkust van Bretagne opgezocht werd; een eldorado om te tekenen.
In 1981 werd Henk lid van de Varfdeuze. Een nieuw tijdperk begon waarin hij nieuwe mensen ontmoette, geïnspireerd en met een eigen stijl. Met Varfdeuzelid Wilma Kuijper, die in 2000 jong overleed, tekende hij vaak op de Veluwe en jaren later vond hij in Varfdeuzelid Gonny van der Weerd een nieuw tekenmaatje met wie hij veel langs de IJssel heeft zitten tekenen. Van 2002 tot 2007 was Henk voorzitter van de Varfdeuze.
(klik op afbeelding voor vergroting)
